سی و یک

سی و یک

سی و یک

سی و یک

اگرچه سترگ چون کوه  

بر پایه های ستبر خویش 

نایستاده ام 

بدان که در برابرت 

بیدوار می رقصم 

بی هیچ شکستی!

نظرات 2 + ارسال نظر
nima شنبه 27 فروردین‌ماه سال 1390 ساعت 09:14 ب.ظ http://fullalbum.blogveb.com

سلام به وب من سر بزن هر شب آپم

سروش چهارشنبه 21 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 08:22 ق.ظ http://www.aseman38.blogfa.com

در سه بند اول نوعی تناقض به چشم میخوره . از یک سو به پایه های ستبر خویش اشاره کرده ای و از سوی دیگر به نایستادن بر آن . یا شاید شاعر خواسته با وجود ستبر بودن ، عجز خود را در مقابل نشان دهد .
"اگر چه سترگ ..." از نظر وزن کمی سکته داره . بنظرم کلمه سترگ اگر حذف می شد بهتر بود .
بجای "بیدوار می رقصم " ، چون بید می رقصم مناسبتر بود چه از لحاظ وزن و نیز همخوانی با کلمه "بدان" در بند قبل از آن .
"بی هیچ شکستی " عالی است و زیبا گفتی و بسیار به دل و ذهن می نشینه .

سروش جان ممنون از انتقادات خوبت اما شعر سپید وزن نداره و تنها آهنگ کلمات تعیین کننده هستن به هر حال از این که این قدر بادقت خوندی واقعا ممنونم و پیشنهادهای خوبت رو می پذیرم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد