ببین ردیف گنجشک ها را
بر روی موج لرزان صدایم
که چه باوقار
نشسته اند
و نگاه تو
آن فاجعه‌ای است
که پروازشان خواهد داد.
حجم خالی پیراهنم
بی خیال و شاد
روی طناب رخت
تاب می‌خورد .
و خنده‌هایم
زاده‌ی چنین روزی است
دریایی و نوشین.
چادر گرم آفتاب
سایه‌سار خنده‌های من
و امروز
ثانیه‌ها
مهربانانه با من
راه می‌سپارند.
کاش روز آخرم نبود!