انسان شاید تا اندازه‌ای محصول تفکرات و ایده‌ها و خواست‌های خویش باشد و آن گونه زندگی کند، اما زمانی که شرایط محیطی و روانی تغییر کند حتماً رفتارهای او نیز تغییر خواهد کرد. تقسیم انسان‌ها در زندگی به خوب و بد و سیاه و سفید حاصل فراموش کردن همین موضوع است. همه‌ی ما در نهاد خود و در غرایز خود توان انجام کارهای خوب و بد را داریم. آنچه که اینها را شکوفا می‌کند، محیط است. این مقدمه‌ای است بر فیلم بسیار زیبای brothers به کارگردانی جیم شرایدان و بازی بسیار زیبای Jake Gyllenhaal ,Natalie Portman,Tobey Maguire محصول 2009. این که دو برادر در شرایط متفاوت محیطی رفتارهای کاملا متضادی ارائه می‌دهند. تا قبل از اعزام کاپیتان کاهیل به افغانستان او مرد خانواده و پدری مهربان و برادری دلسوز بود اما در شرایط بسیار متفاوت افغانستان و در هنگامه جنگ و پس از پشت سر نهادن اتفاقات بسیار دلخراش او به یک فرد نامطمئن، مشکوک و وسواسی، پدری عصبانی و همسری خشن و برادری شکاک بدل می‌شود. بر عکس او برادرش تامی که در ابتدای فیلم از زندان مرخص شده است، یک مست بی مسؤولیت است اما در نبود برادرش و قرار گرفتن در کانون توجه و عشق همسر برادرش، به یک عموی مهربان و پسر دلسوز و مسؤول تبدیل می‌شود. نویسنده فیلمنامه با چنان درایتی این استحاله را رقم زده و کارگردان چنان ماهرانه به تصویرش کشیده که ما ابداً به این استحاله شک نمی‌کنیم. جدا از پیام ضد جنگ فیلم، اصلی‌ترین مضمون و محتوایش همین است که حق نداریم در خصوص کسی قضاوت کنیم و او را شماتت نماییم بدون این که شرایط زندگی و محیطی او را در نظر بگیریم.

پ.ن: پیش از این زمانی که مجازات اعدام را برای قتل، قطع ید را برای دزدی، سنگسار را برای زنای محصنه، شلاق را برای مشروب می‌دیدم از خود می‌پرسیدم اگر خود خدا انسان بود و با این همه غریزه و خواست و هوس دست به گریبان بود آیا این مجازات‌ها را برای خویش می‌پذیرفت؟