افق را به بازی مگیر
پیمانه مکن آسمان را
با قدم های کج کج لک لکی ات!
با لبان ترک خورده ی کویری ناپیدا
سرود و ترانه مخوان!
نگاه کن
مثل رویای سحرگاهی:
بی پیکر، بی سر، بی اندام
برخاسته از گوری تنگ
آواره ی جهان شدی!
|
|
| جهانگرد |
|
افق را به بازی مگیر پیمانه مکن آسمان را با قدم های کج کج لک لکی ات! با لبان ترک خورده ی کویری ناپیدا سرود و ترانه مخوان! نگاه کن مثل رویای سحرگاهی: بی پیکر، بی سر، بی اندام برخاسته از گوری تنگ آواره ی جهان شدی! |